Texas, New Mexico, Arizona: thanks y'all!

Zeven uur. Ik word wakker en besluit er uit te gaan. Ik heb pas over anderhalf uur met Martijn afgesproken, dus alle tijd. Ik neem een douche. Er hangt een briefje ‘be patient, hot water is coming’ en inderdaad duurt het 5 minuten voordat de kraan een beetje warm wordt. Ik ben in elk geval lekker wakker en loop twintig minuten later even naar buiten. Het is stil. Heel stil, ik hoor zelfs geen vogels! En de zon schijnt al. Maandag in Tombstone, Arizona. Het dorp is nog niet wakker en lijkt uitgestorven. Het motel is geweldig, dat zei ik gisteren al. Ik loop een klein rondje van ongeveer 20 minuten en hoor en zie niemand. Ergens in de verte kraait er een haan, dat dan weer wel. Waar is iedereen? Hier vond in 1881 het beroemde gevecht bij de O.K. Corral (Old Kindersley Corral) plaats. Met Wyatt Earp en Doc Holliday. Een corral was een soort stal waar je je paard tijdelijk kon plaatsen. Een soort bewaakte fietsenstalling maar dan voor paarden. Het echte gevecht vond een paar straten verder plaats, maar dat mag de pret niet drukken. Ik had dit gisterenavond al gelezen en ook dat er een hoop wordt nagedaan en dat het puur op de toeristen is gericht. We zullen het zien straks. Ik loop met een kleine omweg terug naar het motel en geniet van de rust. De haan kraait nog eens, en een hond blaft een paar keer. Tombstone wordt langzaam wakker.

De zon schijnt heerlijk, ik schat dat het nu al zo’n 17 graden is en in de zon zelf warmer. Ik pak mijn koffer in, en zet koffie op het koffiezetapparaat. Martijn is inmiddels ook klaar en we laden eerst de auto in, checken uit en gaan op de stoelen voor het motel in de zon zitten ontbijten. Koffie, verse broodjes van de walmart, hardgekookte eieren, appelsap. Wat is dit heerlijk. "Freeze this moment a little bit longer!"

Tombstone-centrum is inderdaad net zo erg als ik had gedacht. Zeer commercieel, op toeristen gericht. Verklede cowboys en lawyers uit omstreeks 1880 lopen overstraat. Een postkoets vervoert toeristen. We twijfelen even, zullen we naar de schietshow waarbij het O.K. Corral gevecht wordt nagedaan gaan? Maar we moeten nog naar Tucson en naar Yuma. En dat is bij elkaar toch ook weer bijna 5 uur rijden. Nee, geen gunshow voor ons. We lopen een rondje door de hoofdstraat en dat is het dan. Op zich leuk gedaan, echt waar, maar het is net iets té. We lopen langs het Courthouse waar een mooie jongedame uit 1880 in lange wijde jurk toeristen naar binnen probeert te krijgen. Op het moment dat onze video- en fotocamera tevoorschijn komt, vlucht ze naar binnen. Terug naar de auto en juist op dat moment lopen we langs de Corral en klinken er harde pistoolschoten en veel gegil en applaudiserend en juichend publiek. We zien de mensen op de achterste rij (de rest kunnen we niet zien) met mobieltjes druk filmen en fotograferen. Mooi, dan kijken we de schietshow wel een keer op Youtube.

In plaats van de AZ-80 direct naar Tucson te nemen, pakken we de AZ-82 en zien een afslag naar ghost town Fairbank. Altijd interessant. Het stelt weinig voor, maar toch was Fairbank eind 19e eeuw een welvarend dorpje met een spoorwegstation, een hotel en een school. Het oude schoolgebouw is gerenoveerd en dient nu als museum. Maar is helaas op maandag gesloten. Je kunt een aantal wandelingen maken, en er is een korte van ongeveer een kwartiertje heen en kwartiertje terug. Je komt dan bij de oude begraafplaats. Onderweg zijn we in sprinkhanen-land. We zien een paar hele grote, en een aantal gekke zwarte sprinkhaan-achtigen die enorm lawaai met hun rode vleugels maken, een soort cicaden waarschijnlijk. Verder twee enorm grote spinnen, wat grote kevers en grote rode mieren. Maar geen vogels, en geen mensen. Het is wij en de insecten. De cemetery – of wat er van over is – maakt indruk. Sommige ‘graven’ zijn niet meer dan een hoop stenen en een kruis (al dan niet heel) erop. Op een zo'n kruis lezen we de naam van 'the beloved wife of..' en het jaar 1899. De tijd heeft hier stil gestaan.

Van Fairbank naar Sonoita. Tank weer vol en een stuk door het Coronado National Forest om uiteindelijk in Tucson te eindigen. “Yoyo left his home in Tucson Arizona for some Californian grass”. We houden een lunchstop (al is het al half 3). Tucson is zo’n typisch gemiddeld Amerikaans stadje. Dan vond ik Albuquerque leuker, maar dat is persoonlijk. We slenteren wat door downtown en eten onze lunch in een park vlakbij de University of Arizona op. Kan me voorstellen dat Yoyo van Tucson naar California ging, want hier is niet veel te beleven. Door naar Yuma. Nog bijna 3 uur rijden. Toch maar over de Interstate, want het wordt anders erg laat. En muziek. Eerst een rondje metal en gothic waarbij Epica, Lacuna Coil, Delain, Amaranthe, Kreator, Arch Enemy en uiteraard wederom Slayer niet mogen ontbreken. En dan, terwijl we door de Sonoran Desert rijden en het begint te schemeren een beetje psychedelische rock playlist die Martijn had gemaakt. Hendrix, Deep Purple, Herman Brood, maar ook Cuby & the Blizzards, Golden Earring en Creedence Clearwater Revival.

Het is inmiddels donker. De reflectoren en de autolichten op de I-8 geven een bijna futurische aanblik weer. Martijn maakt er foto’s van, terwijl “Fortunate son” van CCR op staat. Ze hadden ook een hit met “Tombstone shadow” dacht ik. Rond 19:00 uur arriveren we in Yuma. Het motel is opnieuw prima. Ruim, kingsize bed, koelkastje en magnetron. Helemaal prima. Even een restaurantje op zoeken en ja hoor, die is er op 5 minuten lopen! Het is nog warm buiten, bijna een beetje drukkend. Dus gaan we bij de River City Grill buiten op het terras een hapje eten. Het is 6 november, en we zitten buiten aan de ossobucco en de lamsrack. Het is ongelooflijk. In Nederland schijnt het ’s nachts te vriezen en is het overdag 9 graden….ik schat dat het hier in Yuma nu nog zo’n 21 graden is...

Morgen gaan we Yuma verkennen. Het ligt aan de Colorado River en heeft wat interessante bezienswaardigheden. Yuma ligt tegen Californië aan, de laatste staat die ik deze roadtrip bezoek. Binnen een uur zijn we in Calexico, California (ja, die band is daarnaar vernoemd). Van Calexico via El Centro door het Cuyamaca Rancho State Park naar San Diego.

Texas, New Mexico, Arizona: het was me een waar genoegen, thanks y'all! California, here we come! :-)