LAX-AMS

Los Angeles International Airport, afgekort LAX. Zo staat het ook op de borden: ‘LAX Exit’. Mijn vlucht heeft drie kwartier vertraging. Maar ik ben er in elk geval. Klaar voor de terugreis naar Nederland.

Gisteren was een heerlijk relaxte dag.

Ik heb mijn koffer volgepakt. Er kan nu echt niks meer bij. Er zitten aardig wat nieuwe herinneringen in deze koffer, die me al op zoveel plaatsen heeft gebracht. De stickers op de koffer herinneren me daar steeds aan en dat is prachtig. Ik neem laptop mee naar Roy, kan ik daar mijn vlucht inchecken. Na de inmiddels bekende wandeling van 20 minuten kom ik bij huize Ammeraal aan. Er is nog ontbijt, dus ik schuif gezellig aan. Terwijl even later Ida, Christine en Richard naar de ’99 cent shop’ gaan, blijven Roy, de meisjes en ik thuis. Emily doet huiswerk, Leylie kijkt op de bank naar The Chronicles of Narnia. Ooit in de bioscoop gezien en stiekem kijk ik af en toe mee, terwijl ik wat laptop-dingetjes doe. Later luisteren we muziek in Roy’s studeerkamer via zijn eigen gebouwde systeem ‘Songbase’. Zoals vroeger, toen we dan weer bij mij, dan weer bij hem naar Rush, Camel, IQ en the House of Love luisterden. Dit keer komt Roy met nieuwe bands die ik niet ken. Erg leuk.

Er volgt zelfs een spontane jamsessie. Roy op zijn gitaar. Dezelfde gitaar waarmee hij samen met mij bijna 30 jaar geleden tijdens de interrail-trip in de metro van Madrid en op de Spaanse trappen in Rome speelde. Hij heeft ook nog een akoestische basgitaar. Rechtshandig, dus moet ‘upside down’ spelen, en dat gaat prima. Leuk om weer eens ouderwets samen te spelen. Christine en Richard filmen het, en genieten mee van de muziek. Een heerlijke middag in the Californian South Bay!
Het begint inmiddels donker te worden. Christine zet wat lekkere hapjes op tafel. En het eerste biertje wordt getapt. Er is nog genoeg over van het feestje, dus dat komt helemaal in orde. De dames gaan de musicalfilm ‘Mamma Mia’ kijken, en de drie heren gaan naar buiten. Vergezeld door de vlammen van het vuur dat Richard heeft aangemaakt. Als een volleerde houthakker hanteert hij de te kleine bijl, maar dat geeft niks. De blokken hout worden getransformeerd in brandbare stukken. En de biertap gaat uiteraard mee naar buiten. En zo hebben we in de vroege avond mooie gesprekken. Hadden we het vroeger over een biersessie, vanaf nu hebben we het over een ‘vuursessie’.

Terwijl Richard nog even nageniet bij het vuur, gaan Roy en ik de keuken in. We gaan ‘quesadillas’ maken en zo staan de twee vrienden te kokkerellen. Het smaakt uitstekend. Ik besluit wel om terug te gaan naar het hotel, moet nog wat dingen inpakken, opladen, etcetera. Ik neem afscheid van Christine, Emily en Leylie. Ik zal hen morgen niet zien, want Christine is naar haar werk en de girls gaan naar school. “See you next time uncle Marcel”!

De twintig minuten door de inmiddels frisse buitenlucht doet me goed. Op het hotel is het rustig. Alles is nu ingepakt en klaar voor de volgende dag. De volgende morgen word ik wakker en heb heerlijk geslapen. Uitchecken, auto inladen, en Richard rijdt mee naar Roy. Daar ontbijten we met elkaar. Bagels, verse ham en kaas, salami, en natuurlijk Roy’s koffie. Altijd lekkah. Ida, Roy en Richard lopen nog mee en zwaaien me uit, terwijl ik met de witte Nissan wegrij. De Nissan die me van San Antonio naar Los Angeles bracht. Onvoorstelbaar eigenlijk. Wat een reis heb ik gemaakt!
De auto is zo ingeleverd bij de rental car en er is een bus die me naar de Tom Bradley Terminal brengt. Twee mannen met Houston Texans petjes op kijken naar mijn koffer, en vooral naar de stickers erop.

“Zo, jij bent op nogal wat plaatsen geweest!”
“Zeker. Ik heb de afgelopen weken een roadtrip gemaakt van Houston naar LA.”
“Wauw, wij komen uit Houston. Fantastisch”.

Ze zijn bij de American Football wedstrijd van de Houston Texans tegen de Los Angeles Rams geweest. Helaas zijn ze ‘slaughtered’ door LA. Wauw, ze vliegen gewoon 4 uur heen terug voor een wedstrijd! We raken in een mooi gesprek, over Houston. Over de hurricane. De oudste van de twee zegt dat Houston dit nodig had. Het ging een tijdje niet goed met de stad, en nu kan de stad zichzelf hervinden, en de saamhorigheid is er weer. Het maakt niet uit welk ras je hebt, samen zijn we ‘Houston strong’, zegt hij. Prachtig. Het gaat verder over Nederland. “Amsterdam moet een geweldige stad zijn. Den Haag klinkt ook cool en dat is gewoon aan de zee? Wauw, welke zee dan?” Ik leg uit dat de Noordzee uiteindelijk over gaat in de Atlantische Oceaan en dus doorloopt tot aan de oostkust van de VS. Niet helemaal waar natuurlijk, maar ach, het gaat om het idee.

We komen aan bij de gate van Southwest Airlines. Ze geven me allebei een stevige hand en wensen me ‘save travels’. Mooi dit. En nu zit ik in inmiddels in het vliegtuig. Want ineens gingen we boarden. Naast me zit een Amerikaanse vrouw, ik schat haar in de 50. Aardig, we hebben even wat zitten kletsen. En nu kijken we dezelfde serie, althans, zij loopt al een paar afleveringen voor. Stranger Things, die ik had gedownloaded van Netflix staat op.

Ik sluit het reisverslag af. 4800 kilometer gereisd. Begonnen in Houston. De hop-on bus, de sportsbar, de Houston Astros, de basketbal wedstrijd bij The Rockets, ‘de-fense’. NASA met Kay de Koreaan. En Galveston met die lieve familie Donovan. De verhalen van Stan uit de tweede wereldoorlog. Lynn, die me de stad liet zien en een thanksgiving dinner kookte. Harold uit Louisiana, de Pittsburgh Steelers. Nederland, waar ik NOOIT meer heen wil. La Grange, geweldig motel. Snook met de chicken fried bacon. College Station, voor het universiteitssfeertje. En Austin. Absoluut een van de leukste steden deze trip. De fietstocht langs de rivier zal ik niet gauw vergeten. Mooie gesprekken bij het Capitol. Jenny uit Rollingwood die mijn cheesecake op eet. De dronken Debby waar ik maar net van af kom. De Texas Eagle die niet gaat. San Antonio, prachtige stad, maar niet als je single bent. Kom ik nog wel eens terug maar dan met vriendin. De tour op de King Ranch, een aanrader. De vreemde Airbnb ervaring in Corpus Christi. De vissende Donald op het strand. En dan Laredo. Absoluut een hoogtepunt op deze reis. Francisca en ik zijn echt bevriend geraakt, we hebben veel contact via de WhatsApp. Ga ik haar terugzien? Wie weet, er is niks tussen ons en toch ook weer wel. De Rio Grande bij de grens. Sta je dan. Door naar Del Rio en Fort Stockton. Op de foto met de big roadrunner.

En dan de langste reisdag, helemaal naar Albuquerque. Het weerzien met Martijn en de avond in Bar Uno met Steve. Old Town Albuquerque. Het Nuclear Museum. Roswell met de UFO tour. En het museum. Koffie met Mexicaanse zoetigheden op een bankje om half negen ’s morgens. Erg grappig allemaal. White Sands, witte zandduinen in de woestijn. Bizar. El Paso met Rosa’s Cantina. Tombstone met absoluut het meest geweldige motel deze reis. Western Style! En dan het nep-dorp, maar achteraf kan ik daar erg om lachen. Tucson, helaas te weinig van gezien, geldt ook voor Yuma. Maar San Diego maakt het weer helemaal goed. Genieten, van het eten, het hardrock café met al die prachtige gitaren en de hiphop bus. En het weekje bij Roy en Christine is een mooie afsluiter van een gedenkwaardige reis. Het Grammy Museum: awesome! En fijn om Santa Monica, Hollywood en Venice Beach weer eens te hebben bezocht. Roy’s birthday party is super. Mooie gesprekken aan de Heineken biertap. En het muziek maken en luisteren! En de mooie ‘vuursessie’ in de tuin.

We vliegen nu boven Nevada, links ligt Sacramento. Door naar Montana, dan naar Canada en Groenland. Het is 00:41 in Amsterdam, we zouden er al over 8 en een half uur moeten zijn. Na het eten lekker slapen en dan is het dinsdagmorgen en ben ik weer terug in het koude Nederland.

Inmiddels ben ik weer thuis. Mijn kat Missy is door het dolle heen. Maar de hint is duidelijk. De koffer is leeg, en Missy springt er in. “Baasje, jij mag niet meer zo lang op reis hoor.”

De vlucht is verder prima. De dame naast me en ik hebben verder geen woord meer met elkaar gewisseld, maar dat geeft niet. En redelijk op tijd kom ik op Schiphol aan, waar moeders me op staat te wachten. Dat is bijzonder leuk en fijn. Hadden elkaar toch bijna een maand niet gezien! Samen met de taxi naar Scheveningen, met een Javaans-Surinaamse taxichauffeuse die zichzelf iets te graag hoort praten. Maar ze is wel aardig en hartelijk. Na een gezellige lunch hier bij mij in de straat, stapt mijn moeder op de bus naar Rijswijk en begin ik aan het opruimen en wassen….en sluit ik dit reisverslag af.

Ik wil alle lezers en geïnteresseerden bedanken. Voor het mij volgen, voor het meeleven en voor alle leuke, grappige, mooie en hartverwarmende reacties! Jullie hebben de roadtrip 2017 compleet gemaakt!

Marcel Conté, 14-15 november 2017