Back home
Blijf op de hoogte en volg Marcel
18 September 2013 | Verenigde Staten, New Orleans
Net voor het laatst heerlijk ontbeten in de patio. Wat is het snel gegaan...een gek idee dat we straks in het vliegtuig terug zitten. Terug naar Philadelphia en dan morgenochtend op Schiphol aankomen...hoe koud zou het in Nederland zijn?
Gisteravond was weer heerlijk genieten. Onze laatste avond in New Orleans was een knallende afsluiter. Uiteraard liepen we nog eenmaal Bourbon Street af, waar we een breakdancing en moonwalking duo tegenkwamen. Geweldig. Verderop zat een jongetje te drummen. En stond een donkere meneer stevig te discussiëren met een bijbelverkoper. "Where is your god then?" vroeg hij de onschuldige man, die duidelijk geen antwoord wist...
We genoten van een heerlijk maal in The Oyster Bar. Voor het eerst heb ik alligator gegeten. Het smaakte naar kip. We keken uit op Bourbon Street, waar verderop een dronken man midden op straat zat met zijn middelvingers omhoog. Af en toe viel hij om. En toen er een brandweerwagen door de straat kwam rijden, ROLDE hij gewoon naar de kant. Bizar.
Het eten smaakte uitstekend, de LA31 en rode wijn nog meer. Hoe gingen we onze laatste avond afsluiten? Het werd heerlijke live muziek in "Yo Mamas". Een zangeres, tevens percussioniste, met een heerlijke stem. Een goeie drummer. En een toetsenist, tevens ook zanger. We werden naar binnen gelokt door een heer die zeer energiek op zijn wasbord speelde. Deze had hij omgehangen. "Come in, brother" riep hij naar me. "How y'all doin' today...?"
Het was heerlijk daar binnen (uiteraard mocht je er roken). Bij "Sweet home Alabama" gingen we totaal uit ons dak. Grappig idee dat we daar net vandaan kwamen!
We begonnen een week geleden in the city of Jazz. Zagen Steamboat Willie prachtige oude dixieland jazz spelen. Ontmoetten Grandpa die een onvervalste bluessolo voor ons deed. Moesten lachen om de arrogantie van Jason Marsalis (maar jeetje wat was hij goed).
Reden langs de Mississippi naar Memphis, waar we eer betoonden aan een van de grootste legenden uit de muziek: Elvis. Stonden op de plek waar hij zijn eerste hit in had gezongen in Sun Studio. Bezochten zijn geboorteplaats Tupelo en reden via de Natchez Parkway (volgens veel Amerikanen de mooiste route in de VS) naar Music City Nashville.
Genoten van echte hillbilly bluegrass midden in het centrum. Brachten eer aan die andere held: Johnny Cash. En waren zeer onder de indruk, vol bewondering en ontroerd tijdens de show in de Grande Ole Opry.
En via Alabama met Amerikaanse bluegrass en folk in de auto nog een laatste held eer aan gedaan: Hank Williams. En nu zijn we terug in New Orleans. De cirkel is rond. Een onvergetelijke trip met zoveel muziek, zoveel herinneringen, zoveel geschiedenis, zoveel ontroering en emotie, en zoveel moois. Dit nemen ze ons nooit meer af.
Thank y'all voor meelezen en meeleven, het maakte het nog leuker deze verslagen te maken!
Musical greetz,
Jannie & Marcel
Gisteravond was weer heerlijk genieten. Onze laatste avond in New Orleans was een knallende afsluiter. Uiteraard liepen we nog eenmaal Bourbon Street af, waar we een breakdancing en moonwalking duo tegenkwamen. Geweldig. Verderop zat een jongetje te drummen. En stond een donkere meneer stevig te discussiëren met een bijbelverkoper. "Where is your god then?" vroeg hij de onschuldige man, die duidelijk geen antwoord wist...
We genoten van een heerlijk maal in The Oyster Bar. Voor het eerst heb ik alligator gegeten. Het smaakte naar kip. We keken uit op Bourbon Street, waar verderop een dronken man midden op straat zat met zijn middelvingers omhoog. Af en toe viel hij om. En toen er een brandweerwagen door de straat kwam rijden, ROLDE hij gewoon naar de kant. Bizar.
Het eten smaakte uitstekend, de LA31 en rode wijn nog meer. Hoe gingen we onze laatste avond afsluiten? Het werd heerlijke live muziek in "Yo Mamas". Een zangeres, tevens percussioniste, met een heerlijke stem. Een goeie drummer. En een toetsenist, tevens ook zanger. We werden naar binnen gelokt door een heer die zeer energiek op zijn wasbord speelde. Deze had hij omgehangen. "Come in, brother" riep hij naar me. "How y'all doin' today...?"
Het was heerlijk daar binnen (uiteraard mocht je er roken). Bij "Sweet home Alabama" gingen we totaal uit ons dak. Grappig idee dat we daar net vandaan kwamen!
We begonnen een week geleden in the city of Jazz. Zagen Steamboat Willie prachtige oude dixieland jazz spelen. Ontmoetten Grandpa die een onvervalste bluessolo voor ons deed. Moesten lachen om de arrogantie van Jason Marsalis (maar jeetje wat was hij goed).
Reden langs de Mississippi naar Memphis, waar we eer betoonden aan een van de grootste legenden uit de muziek: Elvis. Stonden op de plek waar hij zijn eerste hit in had gezongen in Sun Studio. Bezochten zijn geboorteplaats Tupelo en reden via de Natchez Parkway (volgens veel Amerikanen de mooiste route in de VS) naar Music City Nashville.
Genoten van echte hillbilly bluegrass midden in het centrum. Brachten eer aan die andere held: Johnny Cash. En waren zeer onder de indruk, vol bewondering en ontroerd tijdens de show in de Grande Ole Opry.
En via Alabama met Amerikaanse bluegrass en folk in de auto nog een laatste held eer aan gedaan: Hank Williams. En nu zijn we terug in New Orleans. De cirkel is rond. Een onvergetelijke trip met zoveel muziek, zoveel herinneringen, zoveel geschiedenis, zoveel ontroering en emotie, en zoveel moois. Dit nemen ze ons nooit meer af.
Thank y'all voor meelezen en meeleven, het maakte het nog leuker deze verslagen te maken!
Musical greetz,
Jannie & Marcel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
