La frontera...

Donkere wolken pakken zich samen boven the Whispering Palms Inn. Al heeft dit motel zo'n mysterieuze titel, het is gewoon een lekker standaard motel. Auto voor de deur, uitladen, je kent het wel. Deze heeft een koelkast en een magnetron. En het bed is erg goed. Heb heerlijk geslapen, maar ben vandaag niet op gang te krijgen. Misschien omdat hier helemaal niks te beleven is, en ik toch weer een eind, zeker 3,5 uur, moet rijden naar Fort Stockton. Maar dat geeft helemaal niks. Dat is ook weer een groot voordel van alleen reizen. Je kunt doen en laten wat je wil en dat is in dit geval even helemaal niks!

Gisterenochtend had Francisca een geweldig ontbijt gemaakt, met goeie koffie, yoghurt met vers fruit en toast met eieren en ham. De drie katten zaten geïnteresseerd te kijken wat er zich aan tafel afspeelde. Cleo, de oudste, is gek op ham en kreeg af en toe een stukje. Maar de twee kleine 'Kitties' : die houden van yoghurt! Ze likken het zo van het dekseltje af. Geniaal!

Francisca vraagt me hoe laat ik richting Del Rio wil. Ik heb geen tijd in gedachten, maar zie dat het bijna 4 uur rijden is, dus toch niet te laat. Of we in haar lunchpauze even kunnen lunchen, ze werkt vlakbij waar ze woont. Zij gaat naar haar werk en ik rij richting de Mexicaanse grens. Aan de VS kant Laredo, aan de Mexicaanse kant Nuevo Laredo. Eigenlijk is het één stad met de Rio Grande als natuurlijke grensrivier er tussen.

Bij de grens ligt een waanzinnig outlet center, wellicht kan ik daar wat leuke polo's en voor de dochters van Mike Levi's spijkerbroeken (die in NL niet te betalen zijn en hier waarschijnlijk heel goedkoop) scoren. Ik parkeer de auto op een terrein vlakbij the International Bridge. En dan loop ik richting de Mexicaanse grens. Mexico in? Geen enkel probleem, je betaalt wat douanekosten en je bent er. Even twijfel ik. Zal ik het doen? Totdat ik aan de andere kant de waanzinnige rij mensen zie die de VS weer in willen komen. Dat gaat me veel te veel tijd kosten, dus dat doe ik maar niet. Ik zie vanaf het shoppingcenter een soort parkje, volgens mij kan ik daar zo komen. En ja hoor, het park ligt aan de Rio Grande, met aan de overkant Mexico. Je zou er gewoon zo heen kunnen zwemmen. Geen hek, geen prikkeldraad. Een man laat zijn honden uit, ze lopen langs de rivier aan de Amerikaanse kant. Aan de overkant een jonge Mexicaanse die aan het joggen is in Mexico. Wat bizar. Hoeveel mensen zouden dit gedaan hebben?

In het megagrote outlet center slaag ik - na WhatsApp overleg met Nederland - om Mike's dochters Kim en Iris blij te maken met hun 'superskinny' spijkerbroeken. Die dingen zijn in Nederland wel 10x zo duur, dus dat is mooi geregeld. En voor mezelf wat mooie polo's van mijn favoriete merk Tommy Hillfiger. Lang geleden dat ik 'geshopt' had, en het voelt prima!

'As I walk down to the streets of Laredo'. Zag het er waarschijnlijk vroeger uit als een wild-west stadje, nu is het echt of je in Mexico bent. Of Guatemala, want daar doet het me echt aan denken. Een lange straat waar aan weerszijden winkeltjes zitten. Alles in het Spaans. Taquerias aan de straat waar mensen nu al een tacootje bestellen, overal Mexicaanse muziek. En heel veel parfum winkeltjes! Geen idee waarom, misschien kopen de Mexicanen die hier komen hier massaal parfum in voor hun familie en vrienden? Het is overigens goed warm. Ik schat zo'n 28 graden. De zon brandt fel. Maandagmorgen in Laredo!

Terug naar Francisca. We eten gezellig samen en ik had haar als blijk van dank de CD van Sanne en mij gegeven. Deze is officieel nog niet uit in Nederland, dat komt pas na 24 november, maar in de USA is ie nu officieel gesigneerd en uitgereikt! We leggen dit plechtige tafereel vast en ik speel nog wat met de katjes terwijl Cleo tevreden op de stoel spint en toekijkt. Time to go. Wat een bijzonder verblijf was dit. We geven elkaar een 'big hug' en beloven elkaar contact te houden. Anders dan bij Lynn in Galveston (wat ook heel leuk was, begrijp me niet verkeerd) gaat dit veel dieper en spiritueler. Ze laat me zelfs een nachtopname zien van 'iets geks' dat naar binnen vliegt. Geen insect, daar is het te groot voor, ook geen vogel, daar vliegt het te onrustig voor. Het komt uit het niets en verdwijnt - zo lijkt het echt - door de deur. Zij zegt dat het energie is en dat dit iemand is die dicht bij haar staat en over haar waakt. Een prachtig diepzinnig gesprek in Laredo.

Van Laredo via de Texas Highway 83 naar Carrizo Springs, door naar Eagle Pass waarbij ik - zo zie ik later - een heel stuk langs de Mexicaanse grens rij. Aan de overkant van weer de Rio Grande ligt Piedras Negras, dat veel groter is. Eagle Pass is echt een transitstadje en voor de eerste keer tijdens de trip beland ik bij de Wendy's. De wifi is er goed, en de koffie te doen. WhatsApp met het thuisfront, en rij door naar Del Rio. Vanaf het plaatsje Quemado waar ik nog een stop maak, maar er op de picknick plek teveel grote rode mieren lopen - brrrrr - is het nog bijna drie kwartier rijden en dat is alleen maar één rechte weg. Muziek helpt dan en ik luister naar verschillende albums en playlists.

In Del Rio is ook niet veel te beleven. Ciudad Acuña ligt aan de overkant van weer die Rio Grande en is nota bene groter dan Del Rio.

Het is tijd om te gaan. Ik laad de auto in en kom als het goed is straks langs een groot meer op weg naar Fort Stockton. Ben benieuwd!