Epiloog
Door: Marcel Conté
Blijf op de hoogte en volg Marcel
26 Maart 2014 | Nederland, Scheveningen
Alweer twee weken geleden is het. Twee weken geleden dat we instapten in het Transavia toestel met bestemming Valencia. Wat is het snel gegaan. Ik ben deze week nog vrij en druk bezig met de eindmontage van de vakantiefilm. Dat is best een uitdaging, 134GB aan filmmateriaal (tientallen uren) terugbrengen tot 30 minuten. Maar dat gaat lukken. Over twee weken komen we weer bij elkaar, als in een soort 'reunion de Valencia'. Ook zullen we dan de voiceovers bij de film inspreken.
Ik zit achter mijn PC, en kijk naar buiten. Bewolking alom. Het is koud. Ik vond het al koud toen we terugkwamen, maar het lijkt wel nog kouder. Een week geleden zaten we te wachten bij de Mascletà. Hoeveel graden was het toen, 23 of 25? In elk geval heerlijk. Ik hoor de muziek van de percussiegroepen en corpsen nog in mijn hoofd. Ik zie de vrouwen met hun prachtige 'trajes' voorbij lopen.
Ik voel Kurt's enthousiasme na de "bombardeo", Hoppaaaaa! Ik zie Una en Yuri voor me fietsen in de Turia rivierbedding, langs futuristische gebouwen die bijna op lijken te stijgen. Ik ben weer even in de Panaria en stel me voor dat mijn Albert Heijn croissantje een 'cereales' is. Ik hoor "El Fallero" en de vrouwenstem die de pirotechnici oproept te starten met de Mascletà.
"Valencia, es la tierra de las flores, de la luz y del amor. Valencia, tus mujeres todas tienen de las rosas el color" (Valencia, het is het land van de bloemen, het licht en de liefde. Valencia, al jouw vrouwen dragen rozen van een mooie kleur)....
Mijn eerste kennismaking met de "Fallas" was uitstekend. Wat een feest, wat een pracht en praal. De vuurwerkshows, zoals je nog nooit eerder zag. Het symfonische geknal tijdens de Mascletà's. De folklore, de trotse Spaanse mensen die trots zijn op hun feest. Het feest van hun Valencia. Uniek in de wereld, dit moet je meegemaakt hebben.
Ik sluit mijn reisverslag af. En terwijl ik deze woorden intyp, breekt er een klein zonnetje open en schijnt er een straaltje hier naar binnen. Hoe is het mogelijk. Wellicht tot volgend jaar, Valencia. Gracias por todo!
Ik zit achter mijn PC, en kijk naar buiten. Bewolking alom. Het is koud. Ik vond het al koud toen we terugkwamen, maar het lijkt wel nog kouder. Een week geleden zaten we te wachten bij de Mascletà. Hoeveel graden was het toen, 23 of 25? In elk geval heerlijk. Ik hoor de muziek van de percussiegroepen en corpsen nog in mijn hoofd. Ik zie de vrouwen met hun prachtige 'trajes' voorbij lopen.
Ik voel Kurt's enthousiasme na de "bombardeo", Hoppaaaaa! Ik zie Una en Yuri voor me fietsen in de Turia rivierbedding, langs futuristische gebouwen die bijna op lijken te stijgen. Ik ben weer even in de Panaria en stel me voor dat mijn Albert Heijn croissantje een 'cereales' is. Ik hoor "El Fallero" en de vrouwenstem die de pirotechnici oproept te starten met de Mascletà.
"Valencia, es la tierra de las flores, de la luz y del amor. Valencia, tus mujeres todas tienen de las rosas el color" (Valencia, het is het land van de bloemen, het licht en de liefde. Valencia, al jouw vrouwen dragen rozen van een mooie kleur)....
Mijn eerste kennismaking met de "Fallas" was uitstekend. Wat een feest, wat een pracht en praal. De vuurwerkshows, zoals je nog nooit eerder zag. Het symfonische geknal tijdens de Mascletà's. De folklore, de trotse Spaanse mensen die trots zijn op hun feest. Het feest van hun Valencia. Uniek in de wereld, dit moet je meegemaakt hebben.
Ik sluit mijn reisverslag af. En terwijl ik deze woorden intyp, breekt er een klein zonnetje open en schijnt er een straaltje hier naar binnen. Hoe is het mogelijk. Wellicht tot volgend jaar, Valencia. Gracias por todo!
-
09 April 2014 - 18:06
Kurt:
Mooie epiloog! Had ik nog niet eerder gespot heer Conté. Prima samengevat. Je wekt nu wel de indruk dat ik de hoppa-roeper ben...
-
10 April 2014 - 23:05
Marcel Conté:
We mogen de HOPPAA-roeper dankbaar zijn, want was het juist niet na de grote vuurwerkfeesten dat we dat maar bleven zeggen tegen elkaar? Zelfs NA de Fallas? Helaas Kurt, die credits krijg je niet, want je was niet de HOPPAA-roeper tijdens de "Castillo". Wie dan wel? We zullen het nooit weten, zijn naam is niet bekend, maar een iets te enthousiaste vuurwerkliefhebber die net iets te hard dat door je film heen roept, daar kun je niet omheen.... ;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
