VIP-plaatsen bij de Mascletà....
Door: Marcel Conté
Blijf op de hoogte en volg Marcel
18 Maart 2014 | Spanje, Valencia
Vanochtend ging de wekker best vroeg, maar ondanks de korte tijd heerlijk geslapen. Ik hoorde iemand al onder de douche en kwam onderweg op de gang Yuri tegen die al klaar was. Ik was wat trager. Yuri ging brood halen, en de douche was vrij. Een fluitende Kurt kwam er vandaan. Er zijn twee douches, maar tegelijkertijd douchen is waarschijnlijk niet handig, dus wachten we steeds op elkaar. En dat gaat tot nu toe prima.
De vierde Mascletà alweer. We vonden ‘m iets minder dan gisteren, toen het ruimteschip opsteeg, maar er zat wel weer een bruut einde van knalgeweld in, heerlijk! Het was al vroeg druk, we waren er rond half 12. Voor mij een sympathieke Spanjaard die ik zelfs nog even heb gefilmd. Stoeltjes uitklappen, e-reader, mobiel of tablet erbij, en lekker in het zonnetje – of nee, dit keer in de schaduw – wachten. Tenminste, dat dacht ik, want ik heb geen e-reader of tablet aangeraakt, maar mijn ogen uitgekeken bijn de ‘presentación’ van de Falla-verenigingen. Elk met hun eigen vaandel, elk met hun eigen muziekcorpsje. En die prachtige jurken waarin de vrouwen gekleed zijn, schitterend. Maar vooral de blik waarmee ze het plein rondparaderen. Je ziet de vreugde en de trots voor hun vereniging, waar ook elk jaar een “Fallera” koningin (en mini-koningin) wordt gekozen. En de muziek natuurlijk: van traditionele muziek met een soort houten klarinetjes, tot natuurlijk de mega-hit “Valencia” die we in wel zeven versies voorbij hoorden komen.
Een vriend van de broer van Kurt was inmiddels ook aangekomen, en kwam even gedag zeggen. Zij zaten met een groepje wat verderop. We spraken af om vanavond bij het Chinees-Japans restaurant te gaan eten en zeiden Leon gedag. Kurt regelde de typische Spaanse snack, de ‘pipas’, zodat we mee konden doen met schilletjes op de grond gooien. Ook kregen Yuri en Una een prachtige strooien hoed, hetgeen hen prima stond.
Vlak voordat het ging beginnen, probeerde een oudere wat verlopen vrouw voor te dringen. De dame naast mij ging totaal uit haar dak en ik deed lekker mee. “Wat denk je wel, we staan hier al drie uur. “ En tegen mij: “Kom tegen me aan staan, ze mag er niet door.” En zo stond ik gezellig tegen een wildvreemd Spaans meisje aan de weg te versperren. Moet kunnen.
De energie die vrijkomt na een Mascletà is gigantisch. Dat komt ook omdat het hele plein in opperste euforie is, we liepen met de stroom mee naar het plein om de ‘pirotecnicos’ te bedanken. Een jongetje stond in extase “Valencia” mee te zingen en te klappen, helaas was ik net te laat om hem te filmen.
We regelden kaartjes voor een plekje op het balkon van het gebouw tegenover het plein. Dat moet wel heel bijzonder heftig zijn, het van boven te zien en over de hekken heen te kijken! Dat gaat vandaag gebeuren. Yuri bakt een eitje voor ons allen, en ik ben net terug van de “Panaria” waar ik stokbrood, broodjes en croissantjes heb gehaald. We gaan zo lekker ontbijten.
Maar nog even terug naar gisteren. Na een wandeling waar we steeds meer dames in mooie jurken en muzikanten tegenkwamen, vonden we de duurste ‘ninot’, met een budget van ruim 200.000 euro. Het is ongelooflijk als je bedenkt dat dat hele ding in brand wordt gestoken. Erg mooi afgewerkt, met alle details vandien, maar ja, het hoort bij de traditie.
Op internet las ik het volgende:
“Las Fallas, betekent letterlijk ‘De Vuren’ en is oorspronkelijk een heidens ritueel uit de middeleeuwen om het kwaad te verbranden. Later is het ritueel door de katholieke kerk geconfisceerd en gekoppeld aan de viering van de heilige St. Jozef, de beschermheilige van de timmerlieden. Het spectaculaire verbrandingsritueel ontwikkelde zich door de jaren heen tot de viering van het einde van de donkere koude winterdagen en het begin van de lente. Tijdens dit ritueel verbrandden de ambachtslui van Valencia houten kandelaars. In de lente werden deze kandelaars naar buiten gebracht met oude kleren aan en maskers op. Nu, eeuwen later, zijn de kaarsenstandaards vervangen door enorme standbeelden van papier maché ("Fallas") en zijn de kleine brandjes uitgegroeid tot een waar vuurwerkspektakel. Tijdens de Fallas spettert het in Valencia van de kleurrijke optochten, processies, gigantische beeldhouwkunstwerken - de Fallas - en vreugdevuren."
Ik hou van tradities! Op de terugweg vlakbij huis, even een lekker kippetje gescoord en thuis beetje bijgekomen, waarbij Kurt in één uur een prachtig filmpje van het afsteken van de ‘traca’ fabriceerde. En na een korte siesta op weg naar het restaurant Fuji, waar de andere Hollandse delegatie al klaar zat. Ook Peter en Paul, de neven van Leon (en naar ik begreep ook echte vuurwerkliefhebbers) waren erbij. De Mascletà werd uiteraard uitgebreid besproken.
Om 22:00 uur waren we op dezelfde plek als de avond ervoor. We waren nu bijna de eersten, dus we hadden het voor het uitkiezen. Ik las “Poes” van Midas Dekkers, heerlijk luchtig boekje uit, en begon aan “Koorts”, de nieuwe van Saskia Noort, die zich op Ibiza afspeelt. Spannend, vaag en pikant, goed leesvoer dus. Zo kwamen we de drie uur prima door, nog even helaas onderbroken door een politie-inval, omdat onze vrienden vuurwerk afstaken dat nogal laag overkwam, en de politie is daar helaas vrij streng in. Helaas zat de Duitser met zijn vuvuzela links van ons. De whiskeyfles ging daar meerdere malen rond.Maar goed, daar sluit je je dan gewoon voor af.
Exact omm 1:00 uur kwam “Valenciana” met echt absoluut een van de mooiste vuurwerkshows die ik ooit heb gezien….prachtig! Zoals Kurt zei: “Een perfecte symbiose van Italiaanse schoonheid en Spaans temperament. “ Soms was de hemel letterlijk helemaal hemelsbreed verlicht, zagen we figuren (smileys, hartjes, planeten, pijlen) in de lucht, en dan daalde er letterlijk een kleurige sterrenregen op je neer. Wow.
Terug in het appartement lekker nagenoten, filmbeelden op de tv gekeken en een San Miguel erbij. En nu aan het ontbijt, we hebben het nodig! Het zal vanavond heel laat worden, want het is de ‘nit de foc’ (nacht van vuur), met de grote grand finale van het vuurwerk, dat pas om 1:30 uur begint.
Dus wellicht wordt er morgen niet geblogd, we zullen het zien. Nu: op naar onze VIP-plekken bij de Mascleta! Si! Si! Si!
De vierde Mascletà alweer. We vonden ‘m iets minder dan gisteren, toen het ruimteschip opsteeg, maar er zat wel weer een bruut einde van knalgeweld in, heerlijk! Het was al vroeg druk, we waren er rond half 12. Voor mij een sympathieke Spanjaard die ik zelfs nog even heb gefilmd. Stoeltjes uitklappen, e-reader, mobiel of tablet erbij, en lekker in het zonnetje – of nee, dit keer in de schaduw – wachten. Tenminste, dat dacht ik, want ik heb geen e-reader of tablet aangeraakt, maar mijn ogen uitgekeken bijn de ‘presentación’ van de Falla-verenigingen. Elk met hun eigen vaandel, elk met hun eigen muziekcorpsje. En die prachtige jurken waarin de vrouwen gekleed zijn, schitterend. Maar vooral de blik waarmee ze het plein rondparaderen. Je ziet de vreugde en de trots voor hun vereniging, waar ook elk jaar een “Fallera” koningin (en mini-koningin) wordt gekozen. En de muziek natuurlijk: van traditionele muziek met een soort houten klarinetjes, tot natuurlijk de mega-hit “Valencia” die we in wel zeven versies voorbij hoorden komen.
Een vriend van de broer van Kurt was inmiddels ook aangekomen, en kwam even gedag zeggen. Zij zaten met een groepje wat verderop. We spraken af om vanavond bij het Chinees-Japans restaurant te gaan eten en zeiden Leon gedag. Kurt regelde de typische Spaanse snack, de ‘pipas’, zodat we mee konden doen met schilletjes op de grond gooien. Ook kregen Yuri en Una een prachtige strooien hoed, hetgeen hen prima stond.
Vlak voordat het ging beginnen, probeerde een oudere wat verlopen vrouw voor te dringen. De dame naast mij ging totaal uit haar dak en ik deed lekker mee. “Wat denk je wel, we staan hier al drie uur. “ En tegen mij: “Kom tegen me aan staan, ze mag er niet door.” En zo stond ik gezellig tegen een wildvreemd Spaans meisje aan de weg te versperren. Moet kunnen.
De energie die vrijkomt na een Mascletà is gigantisch. Dat komt ook omdat het hele plein in opperste euforie is, we liepen met de stroom mee naar het plein om de ‘pirotecnicos’ te bedanken. Een jongetje stond in extase “Valencia” mee te zingen en te klappen, helaas was ik net te laat om hem te filmen.
We regelden kaartjes voor een plekje op het balkon van het gebouw tegenover het plein. Dat moet wel heel bijzonder heftig zijn, het van boven te zien en over de hekken heen te kijken! Dat gaat vandaag gebeuren. Yuri bakt een eitje voor ons allen, en ik ben net terug van de “Panaria” waar ik stokbrood, broodjes en croissantjes heb gehaald. We gaan zo lekker ontbijten.
Maar nog even terug naar gisteren. Na een wandeling waar we steeds meer dames in mooie jurken en muzikanten tegenkwamen, vonden we de duurste ‘ninot’, met een budget van ruim 200.000 euro. Het is ongelooflijk als je bedenkt dat dat hele ding in brand wordt gestoken. Erg mooi afgewerkt, met alle details vandien, maar ja, het hoort bij de traditie.
Op internet las ik het volgende:
“Las Fallas, betekent letterlijk ‘De Vuren’ en is oorspronkelijk een heidens ritueel uit de middeleeuwen om het kwaad te verbranden. Later is het ritueel door de katholieke kerk geconfisceerd en gekoppeld aan de viering van de heilige St. Jozef, de beschermheilige van de timmerlieden. Het spectaculaire verbrandingsritueel ontwikkelde zich door de jaren heen tot de viering van het einde van de donkere koude winterdagen en het begin van de lente. Tijdens dit ritueel verbrandden de ambachtslui van Valencia houten kandelaars. In de lente werden deze kandelaars naar buiten gebracht met oude kleren aan en maskers op. Nu, eeuwen later, zijn de kaarsenstandaards vervangen door enorme standbeelden van papier maché ("Fallas") en zijn de kleine brandjes uitgegroeid tot een waar vuurwerkspektakel. Tijdens de Fallas spettert het in Valencia van de kleurrijke optochten, processies, gigantische beeldhouwkunstwerken - de Fallas - en vreugdevuren."
Ik hou van tradities! Op de terugweg vlakbij huis, even een lekker kippetje gescoord en thuis beetje bijgekomen, waarbij Kurt in één uur een prachtig filmpje van het afsteken van de ‘traca’ fabriceerde. En na een korte siesta op weg naar het restaurant Fuji, waar de andere Hollandse delegatie al klaar zat. Ook Peter en Paul, de neven van Leon (en naar ik begreep ook echte vuurwerkliefhebbers) waren erbij. De Mascletà werd uiteraard uitgebreid besproken.
Om 22:00 uur waren we op dezelfde plek als de avond ervoor. We waren nu bijna de eersten, dus we hadden het voor het uitkiezen. Ik las “Poes” van Midas Dekkers, heerlijk luchtig boekje uit, en begon aan “Koorts”, de nieuwe van Saskia Noort, die zich op Ibiza afspeelt. Spannend, vaag en pikant, goed leesvoer dus. Zo kwamen we de drie uur prima door, nog even helaas onderbroken door een politie-inval, omdat onze vrienden vuurwerk afstaken dat nogal laag overkwam, en de politie is daar helaas vrij streng in. Helaas zat de Duitser met zijn vuvuzela links van ons. De whiskeyfles ging daar meerdere malen rond.Maar goed, daar sluit je je dan gewoon voor af.
Exact omm 1:00 uur kwam “Valenciana” met echt absoluut een van de mooiste vuurwerkshows die ik ooit heb gezien….prachtig! Zoals Kurt zei: “Een perfecte symbiose van Italiaanse schoonheid en Spaans temperament. “ Soms was de hemel letterlijk helemaal hemelsbreed verlicht, zagen we figuren (smileys, hartjes, planeten, pijlen) in de lucht, en dan daalde er letterlijk een kleurige sterrenregen op je neer. Wow.
Terug in het appartement lekker nagenoten, filmbeelden op de tv gekeken en een San Miguel erbij. En nu aan het ontbijt, we hebben het nodig! Het zal vanavond heel laat worden, want het is de ‘nit de foc’ (nacht van vuur), met de grote grand finale van het vuurwerk, dat pas om 1:30 uur begint.
Dus wellicht wordt er morgen niet geblogd, we zullen het zien. Nu: op naar onze VIP-plekken bij de Mascleta! Si! Si! Si!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
