We zijn er!

Woensdag 12 maart, 18:50 uur.

Een uur en vijf minuten geleden hadden we de lucht in moeten zijn. Helaas, een ‘ontstekingsstoring’ aan de linkermotor zorgt voor ongekende vertraging. Net zei de captain dat het nog zeker een uur duurt…

We vermaken ons dan maar met foto’s van elkaar maken, gek doen, muziek luisteren, kaasjes en zure snoepjes eten, met mobieltjes spelen, en goeie gesprekken met elkaar. Valencia laat nog even op zich wachten, maar op rij 23 van vlucht HV6331 is het gezellig.

Nadat een enigszins chagrijnige grondstewardess onze koffers innam, en wij Yuri even de weg versperden met onze handbagage (wat voor de nodige hilariteit zorgde) gingen we dan door de douane en de gate. Kurt had zin in de Burger King, en waarom ook niet. Una ging voor de oosterse hap, en ikzelf nam een New York style pizza pepperoni. En zo kwamen de vier reizigers vanuit verschillende culinaire hoeken weer aan een tafel bijeen om met uitzicht op vertrekkende vliegtuigen de magen even te vullen.

Maar goed ook. Want voordat we nu gaan gaat het nog even duren. Maar….de captain roept net om dat ze gaan testen en we waarschijnlijk daarna zullen vertrekken. Vamos a Valencia…!

Calle Denia, appartement 3D: prachtig en ruim! Gezellige bar aan de keuken, leuke zitkamer, goeie slaapkamers en twee badkamers. Het is inmiddels 22:55 uur en we zijn er!! Uiteindelijk landden we anderhalf uur later en eer je met de metro en na een stukje lopen bij het appartement bent, ben je nog eens anderhalf uur verder.

Op het vliegveld vroeg Kurt me even te bellen dat we later waren. En zo sprak ik voor het eerst sinds lange tijd weer eens Spaans. Het was even wennen, grappig is dat toch, als ze horen dat je enigszins de taal spreekt gaat de sneltreinvaart erin. En rap ook. Maar het ging na wat opstartproblemen eigenlijk wel goed. Ze hadden op internet gezien dat we vertraagd waren. En zouden ons opwachten bij het appartement.

Onderweg in de metro kreeg ik nog een beetje camerales van de expert Kurt. Zo legde hij mij de handmatige witbalans uit. En demonstreerde zijn nieuwe microfoon die hij natuurlijk wel even aan had moeten zetten :-)

Inmiddels is het donderdag 13 maart. Yuri is aan het douchen, de rest zit gemoedelijk aan de tafel met iPad, tablet en laptop. Er is wifi, dus ik zal proberen elke avond wat te bloggen hier.

Gisterenavond zijn we nog even de buurt gaan verkennen en belandden bij een zeer uitbundig verlichte straat. Geweldig! Omdat het al laat was, en het grote feest nog niet los is gebarsten, waren veel tentjes al dicht. Maar uiteindelijk belandden we in een café lliberia (soort kruising tussen bibliotheek en kroeg), die net dicht gingen, maar in mijn beste Spaans versierde ik nog "cuatro cervezas" en een bakje nootjes. We raakten in gesprek met een stel uit Leeuwarden en een meisjes uit Wales maakte nog een leuke groepsfoto van ons.

Omdat we nog wat trek hadden haalden we een dönertje kebab bij een met een Mexicaans accent sprekende Pakistaan. Lekker met veel saus, wat niet echt gemakkelijk eten was, maar ach "a quien le importa" (wat maakt het uit). Nog wat Amstelbier (hoofdsponsor van de Fallas) gescoord en nog even nagepraat in ons appartement.

En straks mijn eerste 'mascleta'.

Internet leert me het volgende: "Vanaf 1 maart is er iedere dag om 14:00 op het Plaza Ayuntamiento een vuurwerkshow. Dit wordt de ‘mascleta’ genoemd. Het is heftig knalvuurwerk in bepaalde ritmes. Een mascleta moet je een keer in je leven hebben meegemaakt, want het is erg indrukwekkend! Een goede mascleta heeft een geweldige opbouw en er zijn ritmes in te ontdekken, zodat veel mensen aan het eind van een mascleta hard meeklappen of springen."

Ik ben benieuwd. Inmiddels zijn we er klaar voor, dus vamos!